Gelukkig werden wij – als toekomstige hondenbaasjes – goedgekeurd!! Yeeaahhh ? en moesten we nog 3 weken geduldig wachten totdat de puppy’s oud genoeg waren (8 weken) om naar een ander (t)huis te gaan.
Dit waren volgens mij de 3 langst durende weken van mijn leven.
Ik was nl. straalverliefd geworden, op alle puppy’s en voelde me al vanaf het allereerste contact een echt “hondenmoedertje”.
Na oud & nieuw 2005/2006 vertrokken we op maandag 2 januari 2006 richting Friesland.
Vanwege de hevige sneeuwval leek het ons verstandiger een dag eerder te vertrekken en een hotel in Drachten te boeken voor één nacht zodat we niet op 1 dag op en neer hoefden en alle tijd van de wereld hadden.
Dit bleek achteraf gezien niet zo heel erg verstandig……
Helemaal blij en opgewonden reden we als 2 blije vogels naar Friesland, checkte in bij ons hotel, stalden onze spulletjes uit en reden vervolgens naar het centrum van Drachten om daar lekker te gaan winkelen.
De winkelstraten waren nog prachtig versierd met lampjes in kerstsfeer, alles was zo sfeervol en knus maar van winkelen kwam het niet. Ons hoofd stond er gewoon niet naar.
Dus slenterden we wat door de mooie straatjes en langs het grachtje en tussendoor gingen we ons in een gezellig koffiehuisje opwarmen en hadden we het eigenlijk alleen maar over één ding: ONS HONDJE!♥
Welke van de donderstralen zou de onze worden? Zou ze blij zijn ons te zien? Zou ze blij zijn met ons als baasjes? Zou ze niet verdrietig zijn omdat ze (waarschijnlijk voor altijd) afscheid zal moeten nemen van haar lieve broertjes en zusjes? En nog veel meer van dit soort vragen!
Sjuulke knuffelend met een broertje/zusje.
Het is echt verschrikkelijk gênant te moeten zeggen dat we ’s avonds toen we ergens lekker wilde gaan uit eten, totaal geen hap door onze keel kregen en de nacht in het hotel hebben we voornl. pratend en televisie kijkend doorgebracht want slapen konden we ook al niet meer.
2 superblije vogels dus!
Jullie raden het al, na een lange dag en nacht werd het uiteindelijk toch ochtend en bestond ons ontbijt enkel uit koffie en een half croisssantje (nog steeds geen eetlust, op van de zenuwen…) en konden we na onze spullen te hebben gepakt EIN-DUH-LUK naar de fokker toerijden.
Eenmaal binnen bij de woning van de fokster, met onze jassen nog aan, ging ik door mijn knieën zodat ik laag bij de grond zat en Sjuulke kwam regelrecht op mij afgerend en sprong me in mijn armen! ♥ (alle zenuwen en bakstenen in onze buikjes verdwenen meteen als sneeuw voor de zon!) Volgens de fokker was dit trouwens een heel goed teken!!
En volgens mij was dit een “match made in heaven” (dankjewel lieve Papa!♥)
Sjuulke met een van haar eerste speeltjes, een piepkip!
Ooohh, wat was (is) ze mooi, lief, schattig en oeoehhh, wat ruikt ze lekker. Wat is ze heerlijk zacht en zo fluffy en hoe enthousiast kwam ze op me afgestormt. We waren direct vanaf het begin helemaal gek op mekaar en zijn dat na dik 13 jaar nog steeds! ♥
Een goede vriendin van me zei een aantal jaren later tegen mij: “Die screening tussen Sjuulke en jou, had echt NIET beter gekund! Allebei vrolijk, eigenwijs, grappig en een eigen willetje!!”
Dankjewel lieve Pascal voor deze mooie woorden, ik ben ze nooit meer vergeten! En nu staan ze ook nog eens zwart-op-wit!
Braaf blijven zitten voor de camera, toen al. Is ze niet om op te vreten?
Zwart-wit, ja om via die weg weer terug te komen bij de titel van deze blog “Zwart-Wit geeft zoveel KLEUR!”
Want sinds de komst van ons zwart-witte hondje Sjuulke heeft mijn/ons leven zoveel meer kleur gekregen.
We hebben in die 13 jaar al een hoop meegemaakt saampjes en genieten (gelukkig) nog volop van mekaars gezelschap.♥
Sjuulke maakt me al meer dan 13 jaar aan het lachen, troost me als het nodig is, begrijpt me als geen ander en ik had van tevoren nooit kunnen bedenken hoeveel je van een hondje kunt gaan houden en hoe bijzonder een band kan zijn tussen baasje & hondje, mens & dier ?
Enorm dankbaar dat jij in ons leven bent gekomen, lieve Sjuulke! HOU SUPERVEEL VAN JE! ♥
Onderweg even een tussenstop maken met Sjuulke, wat een klein hummeltje!
De autorit vanuit Friesland weer terug naar Limburg verliep vlekkeloos en Sjuulke gaf geen kik.
Ze lag lekker in haar eigen koeienmandje op de achterbank of zat bij mij op schoot. Vrouwtje was op de terugweg ook op de achterbank gaan zitten om onze lieve kleine snuffel goed in de gaten te houden. En natuurlijk ook zodat ik haar continu kon aaien, liefkozen, knuffelen en van haar kon genieten als ze lekker in haar mandje lag te slapen.
Sjuulke in haar 1e mandje van zachte stof met koeienprint zodat ze zich snel thuis zou voelen.
Eenmaal thuis verliep ook alles prima, de eerste nachten waren wat gebroken omdat je er met een pup nou eenmaal ietwat vaker uit moet maar dat deden we met liefde.
Ook de rest van onze families namen Sjuulke direct op in hun hart. En vanaf toen hoorde Sjuulke gewoon bij het gezin.
Wat hebben we in de 13 jaar al veel meegemaakt en nog hebben we de grootste lol samen.
Aangezien er nog zoveel te schrijven valt over Sjuulke bewaar ik de rest van de verhaaltjes voor de volgende blogs hier in het menu HONDJE! maar dit was het voor deze keer ?
Bedankt voor het lezen en graag tot een volgende keer!
liefs essie & sjuulke -X-
Smakelijk smullen lieve kleine Sjuulke!