Meubeltjes opknappen

Geregeld zeg ik: Je moet doen waar je écht blij van wordt en je hart een sprongetje van maakt.  Aangezien ik niet heel blij wordt van hardlopen, doe ik dat dus ook niet.
Wadlopen heb ik nog nooit gedaan dus daar kan ik weinig over zeggen maar ik ga wel heel graag even kringlopen, echt heerlijk om te doen! ♥
Ook al val je er zelf niet van af, je “portemetniks” iig wel.

Vooral houten meubeltjes óf andere houten woonaccessoires met mooie vormen genieten mijn voorkeur.
Eigenlijk alles wel waarbij ik het met zelf opknappen mooier kan maken.
Soms vind ik er niets, soms breng ik er iets naar toe én soms vind ik échte kringloopschatten.

Wat een ander dan als zooi of ouwe troep aanziet….vind ik vaak direct fantastisch omdat ik bij het zien van het voorwerp meteen al een beeld voor me zie en een eindresultaat doordat in mijn creatieve brein al heel snel een plan van aanpak zit, wat ik ermee wil gaan doen én hoe ik dat dan zou kunnen realiseren…..én dat allemaal ter plekke in de kringloopwinkel. Zo gaaf en zo bijzonder ♥

Dus niks ouwe meuk, je kunt er nog iets prachtig moois van maken als je het maar voor je ziet. #ouwemeukisleuk.

      
Hier een aantal oude stoeltjes die ik kreeg, vond op marktplaats óf in de kringloop.

Na het afronden van een schildersopleiding (1994-1998 aan St.Lucas te Boxtel, richting Beschermings- en Afwerkingstechnieken) is dit zo’n beetje wat er na al die jaren van die opleiding overgebleven is. Meubeltjes opknappen! ♥
Achteraf gezien had ik daar echt geen 4 jaar voor hoeven studeren maar ja….het was wel een waanzinnig mooie tijd in Boxtel. En die pakken ze me mooi niet meer af.

    
Foto links: Stoeltje wordt in de grondverf gezet.                   Foto rechts: Stoeltje wordt voorgelakt.

Schilderen is echt verschrikkelijk!! hoor ik sommige mensen wel eens zeggen. ??? Nou, ja, sommige….velen hebben er een hekel aan, dát snap ik dus écht niet!
Het is maar hoe je het bekijkt. Nu zal ik niet zeggen dat schuren, afbijten, ontvetten en afstoffen mijn grootste hobby’s zullen worden maar het zijn slechts kleine onderdelen van het schildersvak die wel uiterst belangrijk zijn voor een mooi eindresultaatn en dus met zorg en aandacht dienen te gebeuren.
En niet geheel onbelangrijk, uiteraard wel in de juiste volgorde.


Langzaam aan worden de donkerbruine stoeltjes getransformeerd….

Maar….last but not least….het allerleukste onderdeel van het opknappen komt als laatst: nl. het SCHILDEREN! ♥
Het is zooo gaaf als je een meubelstuk onder je handen ziet veranderen én mooier ziet worden.
En met alle mogelijkheden op verfgebied is de keuze reuze dus je kunt er helemaal je eigen draai aan geven en LOS gaan!

     
De zittingen van de stoeltjes worden door mezelf – indien zelf mogelijk – opnieuw gestoffeerd. Als ik dat doe krijgen ze ook altijd nieuwe foam en schuim. Als we dan toch goed bezig zijn maken we de zittingen ook picobello in orde.

Deze stoeltjes werden dus met veel zorg en liefde ontvet, geschuurd, afgestoft, gegrond en in de lak gezet.
De zittingen werden gestript en opnieuw bekleed met foam, schuim én een leuk stofje.


Eindrestultaat van de stoeltjes, je herkent ze zo toch niet meer terug? 


Zie hier het resultaat van alle opgeknapte stoeltjes! ♥ ♥ ♥

Als ik dit stelletje zo bij mekaar zie staan krijg ik alweer de kriebels om oude meubeltjes te gaan opleuken met een likje verf.  Denk dat ik aankomende week maar weer eens in een kwast – i.p.v. in een pen – ga klimmen.

Wens je een heel mooi weekend en laat je me nog even weten of jij wel graag schilderd?

‘Kloddertje roze hier’ van Essie -x-

PS. wel heel erg grappig om te zien hoe leeg/kaal mijn atelier toen (in 2013) nog was.
Nu 6 jaar later ziet het er veel gezelliger uit en is het na tig keer schuiven eindelijk praktisch ingedeeld. Die hobby-ruimte is echt mijn favoriete plek “in huis”.

Rammelaar

In de loop der jaren heb ik al heel wat uurtjes zitten ‘prutsen’ achter de naaimachine.
Ja, je hoort het goed, prutsen want een naailes of -cursus heb ik nog nooit gevolgd.
Plannen om op naailes te gaan zijn er wel altijd geweest maar die kwamen er tot nu toe niet van dus bleef het bij prutsen.

Feit is dat je met wat prutsen ook al een heel eind komt.
Je leert veel door gewoon te doen….en als voor de 100e keer het draadje uit de naald floept of de naald zich vastslaat in het stof kun je op een gegeven moment zelfs blindelings een nieuw klosje naaigaren plaatsen en de draad door de spoel halen.
“Zo heb ieder nadeel zijn voordeel” aldus de woorden van Johan Cruijf. Lees verder

Sjaaltjes voor Sjuulke

Ooit kocht ik op vakantie een vrolijk gestreept sjaaltje voor ons hondje Sjuulke in een dierenwinkel. Sjuulke is tenslotte een meisje en meisjes willen gewoon mooi voor de dag komen, nietwaar?

Eenmaal thuis dook ik snel in mijn stoffenvoorraad en zocht allerhande leuke bonte stofjes én lintjes bij mekaar.
Daarbij nog wat leuke afbeeldingen uitgeprint op t-shirt-transverpapier en toen kon het heerlijk ‘prutsen’ achter de ‘naaitmisschiene’ beginnen. Lees verder

Trappelzak Kuiken

Een van mijn allereerste projectjes “prutsen achter de naaitmisschiene” werd een trappelzak.

Deze trappelzak in de vorm van een kuiken vond ik in een van de vele naaimagazines van de Knippie, medio 2005.
Werd er op slag verliefd op en omdat ik nog niet zo behendig was achter de ‘naaitmisschiene’ leek me dit een uitstekend werkje om mee te beginnen.

Aangezien mijn broer & schoonzusje in blijde verwachting waren van hun eerste kindje wilde ik dolgraag een kado zelf maken.
En ik dacht precies zoals Pippi….. Lees verder

Leren haken

Van kinds af aan zag ik mijn moeder bijna dagelijks met een brei- of haakwerkje op de bank zitten als wij ’s avonds nog wat televisie keken voor het slapen gaan.

Een beeld wat zo gewoon en vertrouwd voor mij is maar als kind besteedde ik er eigenlijk niet veel aandacht aan.
Ik vond het wel heel leuk om te zien wat voor moois mijn moeder allemaal kon maken en het geluid van het tikken van de breipennen (wat bij haar echt razendsnel ging) vond ik ook fijn maar ja, ik was nog een kind en met hele andere dingen bezig. Lees verder

Leren breien

Er is een gezegde: “Zeg nooit nooit!”
Nou, 3x raden wat ik jaren dus wel riep….”Ik ga dus écht nooooit breien hoor!”

Whaha, de reden? Breien leek me veel én veel te moeilijk!
Je ziet zooo veel verschillende figuren in breiwerk; kabels, bobbels, ribbels, vlechten en nog heel veel meer. Je leest het al, ken zelfs de juiste breitermen nog niet. 
Dus nee, no way, breien ging ik gewoon nooit doen! 😉

Nu schijnen alle mensen, die net als mij rondom 1975 geboren zijn, ooit wel eens een keertje gebreid te hebben. Lees verder

Stipinspiratie

Smaak goed te pakken met stippen 🙂

Het leek me leuk om eens te stippen op een gekleurd porseleinen voorwerp.
Koos voor dit rode schaaltje van 9,5 cm doorsnee van de Hema.

Eerst wilde ik alleen iets met witte stippen doen maar al gauw kreeg ik inspiratie door de gehaakte doiley die voor me op tafel lag in mijn atelier.
#inspiratievindtjeoveral #stipjevoorstipje #stippeniship #ikwilinhetstippenboek

       

       

Vinden jullie het wat!? 😉

Liefs van deze stip’STER’. -X-